Mia
Mijn naam is Evelyne.
Op 18 juni 2019 werd ik mama van een meisje, het mooiste meisje ooit, Mia.
Enkele maanden later werd ik ook alleenstaande en werd het meer en meer duidelijk dat Mia ernstig ziek was. Dat was al zo van enkele uurtjes na de geboorte, maar een diagnose liet uiteindelijk elf maanden op zich wachten.
Mia bleek te lijden aan het PURA-syndroom en bleek binnen dit syndroom het ergste lotje getrokken te hebben.
Ze had nooit pijn, maar in plaats van mijlpalen te bereiken, takelde haar kleine lijfje snel af. Tot dat op een bepaald moment te veel werd… je kan natuurlijk geen dingen blijven verliezen.
Tegen het einde aan besloot ik, als mama zijnde, dat Mia thuis mocht blijven en thuis mocht sterven. Dicht bij mij. Dat was heel intens, heel heftig, maar zo mooi tegelijk. Ik raad elke mama aan om – in de mate van het mogelijke – haar kind(je) dicht bij haar te houden. Thuis zijn, samenzijn, knuffelen, kussen, muziek opzetten en zingen, verhaaltjes voorlezen,… samen afscheid nemen en laten voelen dat je er elk moment bent. We namen heel veel foto’s die nu van onschatbare waarde zijn in mijn verwerking.
Mia stierf op 21 oktober 2021, thuis in mijn armen, na een sedatie die ook thuis gebeurde in samenwerking met het Koester-team vanuit UZ Gent.
Graag deel ik mijn ervaringen, mijn kennis (ik heb zowel medische als farmaceutische kennis vanuit mijn beroep voor Mia er was) en mijn hobby: fotografie (ja hoor, ik kom heel graag foto’s maken van jullie – ook de ‘laatste’ – momenten).
Ik vind VILOMAH een enorme meerwaarde – die nog veel meer waarde verdient dan dit – voor mama’s en papa’s die hun kind(je) gaan moeten afgeven.
Want zo is het nu eenmaal; een hele harde en intense periode die je wel moet doorstaan, of je dat nu wilt of niet.
En ja, je kan het, de natuur en de adrenaline zorgen daar voor. En vooral: wij zorgen daar mee voor. Wij zijn er voor jullie, vanuit onze ervaring, vanuit onze levenservaring, vanuit onze kennis, vanuit onze liefde voor het leven (en ook de dood), maar bovenal: vanuit onze liefde van onze eigen kindjes: Mia, Kenric en Alissa.
Heb je steun nodig? Een knuffel? Een babbel met een tasje koffie erbij? Wil je foto’s (waar je later nog héél vaak naar zal kijken)?
Laat het mij (ons) weten en we zijn er.
We staan klaar. Zomaar.
En vergeet niet: we staan klaar nu, maar ook later nog. En da’s waar VILOMAH voor staat.
Ook ‘daarna’ kan je op ons rekenen!
Liefs,
Evelyne